De bomen kaal
besneeuwde kerk
in ijle winterpracht
een lage zon
die zonder kracht
de schoonheid
van de kerk beroert.

Dan bladeren groen
met takken zwaar
zonlicht verwarmd
de kerk omarmd
in gouden harmonie
van ruisend water
een lach geschater
vol nieuwe energie

laat orgelspel
geluiden zacht
weerklinken
in de zomernacht
als maneschijn
naar sterren voert
de vrede in onszelf beroert.